przyczyna or powód

См. также в других словарях:

• powód — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. powódwodu, Mc. powódwodzie {{/stl 8}}{{stl 7}} czynnik wywołujący w sposób bezpośredni lub pośredni dane zjawisko; uzasadniona przyczyna czegoś; racja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błahy, dostateczny, istotny, ważny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przyczyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. przyczynanie {{/stl 8}}{{stl 7}} coś, co wywołuje jakiś skutek; czynnik bądź zespół czynników wywołujących dane zjawisko; powód : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyczyna klęski, powodzenia. Wiele przyczyn złożyło się na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powód — m IV, D. powódwodu, Ms. powódwodzie; lm M. powódwody 1. «przyczyna, racja; pobudka» Błahy, dostateczny, istotny, prawdziwy, ważny powód. Powód niezadowolenia, gniewu. Powód do rozmowy, do rozwodu, do wdzięczności, do zobaczenia się z kimś. Dać… …   Słownik języka polskiego

• przyczyna — ż IV, CMs. przyczynanie; lm D. przyczynayn «czynnik wywołujący (w sposób konieczny lub przypadkowy), pośrednio lub bezpośrednio dane zjawisko (zmiany, ruch, czynność) jako swój skutek; powód danego zjawiska; zespół warunków (koniecznych i… …   Słownik języka polskiego

• okazja — ż I, DCMs. okazjazji; lm D. okazjazji (okazjazyj) 1. «okoliczność sprzyjająca czemuś, umożliwiająca coś; odpowiednia do czegoś sytuacja; sposobna chwila, sposobność» Dobra, jedyna, najlepsza, wyjątkowa okazja. Mieć okazję spotkać się z kimś,… …   Słownik języka polskiego

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• kamień — 1. Bodaj się tacy na kamieniu rodzili «oby takich (ludzi) było więcej» 2. Być komuś, stać się dla kogoś kamieniem (młyńskim) u szyi «być komuś ciężarem, przeszkodą, stwarzać kłopot swoją obecnością»: (...) stałem się dla Alicji kamieniem u szyi.… …   Słownik frazeologiczny

• coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …   Słownik języka polskiego

• kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… …   Słownik języka polskiego

• kozera — ż IV, CMs. kozeraerze, blm przestarz. «powód, przyczyna» dziś tylko w wyrażeniu: Nie bez kozery (np. przyjść dokądś) …   Słownik języka polskiego

• niezgoda — ż IV, CMs. niezgodaodzie, blm «brak zgody, harmonii między kimś a kimś; konfliktowe sytuacje, spory, waśnie» Niezgoda sąsiadów. Niezgoda między rodzicami a dziećmi. Niezgoda w rodzinie. Siać niezgodę. Być, żyć z kimś w niezgodzie. ◊ Kość, jabłko… …   Słownik języka polskiego